อาลัยรัก ให้เจ้าเหมียวน้อย อังโกะ จัง เป็นเหมือนดัง....เพื่อนสนิท ของแม่ปุ๋ม ขนของเจ้าจับดู นั้นแสนนุ่ม ดูกระจุ๋ม กระจิ๋ม น่า เอ็นดู ----------------------------------------------------------- ตัวของเจ้า สีเหลืองนวล........แสนสุดสวย น่ารักด้วย แสนดี.............เป็นคุณหนู จะขับถ่าย เจ้า อังโกะ ก็แสนรู้ น่าเอ็นดู...........แม่ปุ๋มรัก.........อังโกะ เอย ------------------------------------------------------------ แม่ ปุ๋มจึง...........ใช้เจ้า เป็น.....นามปากกา ก็เพราะว่า.......รัก ลูก อังโกะ.....ตัวน้อยเอ๋ย มาวันนี้.........เจ้าไม่อยู่เป็นเพื่อน แม่ ปุ๋ม เหมือนเคย เพราะเจ้าเอย........มาตาย จาก แม่ ไป ------------------------------------------------------------- แสนเสียดาย.........แมวน้อยสุดแสนรัก แต่ต้องหัก.............ความเสียใจลงให้ได้ เพราะถึงแม้..........เจ้า อังโกะ จาก แม่ไป แม่ขอใช้...............นามปากกา ว่า.........อังโกะ จัง -------------------------------------------------------------- ขอให้เจ้าเหมี๊ยวน้อย..........จงไปดี อย่าได้มี ทุกข์ร้อน...............เมื่อถูกฝัง แม่จะเก็บ...............ลูกอังโกะ ไว้..เป็นพลัง เป็นความหลัง..........ที่ดีๆ ในหัวใจ ---------------------------------------------------------------- ปล. กลอนนี้ ปุ๋ม/อัง แต่งไว้ อาลัย ใน น้องเหมี๊ยว ที่ปุ๋ม รัก ชื่อ อังโกะ จัง ที่ปุ๋ม ใช้ เป็น นามปากกา เจ้าเหมี๊ยวน้อย ป่วยตาย เพราะ โดนแมว ใจร้ายตัวอื่น มากัด แต่ เจ้าเหมี๊ยว ก็หมดกรรม ไปแล้ว เมื่อวันที่ 12 มิถุนายน 2545 อังโกะ จัง จ๋า แม่ปุ๋ม รัก หนู มากนะคะ
15 มิถุนายน 2545 04:05 น. - comment id 55661
น่าสงสารจัง เข้าใจเลยว่าเวลาเสียสัตว์เลี้ยงที่เรารักไปมันเป็นยังไง เพราะเราก็เคยรู้สึกอย่างนี้เหมือนกัน
15 มิถุนายน 2545 13:35 น. - comment id 55706
เข้าใจความรู้สึกนี้ ที่บ้านเคยเลี้ยงแมวสองตัว มีตัวหนึ่งตาเหล่..น่าสงสารมากค่ะ..ตายเพราะรถทับ ฮือๆๆ เราเลยทำพิธีฝังศพให้อย่างสมเกียรติ ด้วยรักมากอาลัยอาวรณ์มาก ร้องไห้หลายวันเลย..ถึงไม่อยากเลี้ยงแล้ว..หัวใจมันตรอมนะ กับการพลัดพราก ฮือๆๆๆๆๆๆๆคิดทีไรยังเศร้าไม่หายด้วยรักกกกกมากกกกก
16 มิถุนายน 2545 15:11 น. - comment id 55869
นางฟ้า...ของเรน...เรนเสียจายด้วยค่ะ.. มีนะ....ที่เรนก้อ..เสียเค้าปาย.... คน..จัยร้าย....คนนั้น...ขับรถ..ทับเค้า.. เค้าน่ารัก....เปนเพื่อน....คอยเรน... เวลาที่เรน..กลับ...จาก..เรียน.... เค้า...เข้ามาหา....เค้า...วิ่งมา.... ดีจัย.....ที่เห็นเค้า.... แปลกมาก.. บางคน....อาจมองว่า.....เค้าเปน..แค่...... แต่...กับ..เรน.....เค้า...คือ...เพื่อน... เรา....ถ่ายทอด....ความรู้สึก....จากสัมผัส... ...เรา...รับรู้.....ความ..ห่วงใย... ....เรน...ห่วง..เค้า.... ...เค้า.....ห่วง....เรน.... ....แค่นี้...ก้อ...พอ... เค้า....อยู่..บนฟ้า....นานมาก.. กะ...พ่อ....ของเรน...... .....เศร้า..จังค่ะ.... ......