ฒ. ผู้เฒ่า เส้นผมสีดอกเลา ผ่านวัยเยาว์ วัยผู้ใหญ่ มาแล้วหนา บ้างก็เรียก ไม้ใกล้ฝั่ง ...เฒ่าชรา แต่ ฉัน ว่าเรียกท่านว่า.........ผู้มีพระคุณ -------------------------------------------------------------- ตอนเราเด็ก เตาะ แตะ ลุกตั้งไข่ ใครเล่าใคร....กันหนอ...ให้ความอบอุ่น สอนให้หลาน.....ก้าวเดินตรง ได้สมดุล นั้นคือ คุณปู่ ย่า คุณตา คุณยาย ---------------------------------------------------------------- มาวันนี้เส้นไหมสีเงิน.....เริ่มอ่อนล้า แก่ชรา เหี่ยวเฉา...เดินไม่ได้ เปรียบชีวี......ที่รอวัน...ดับลงไซร้ วอนลูกหลาน..........ใส่ใจ.....โปรดดูแล ----------------------------------------------------------------- มาถึงวัย....ที่ท่านนั้น แก่เฒ่า เราหนุ่มสาวโปรดเอาใจใส่......คนแก่ เพราะท่านคือ.........ผู้ให้กำเนิด พ่อ แม่ คอยดูแล.........ตัวเรานี้....ยามเยาว์วัย ---------------------------------------------------------------- มาวันนี้......ท่านแก่ลง เดินไม่ไหว ต้องอาศัย...ไม้เท้า...จึงเดินได้ เราจงเป็นเช่นไม้เท้า.....ให้ท่านได้อาศัย คอยห่วงใย......ใส่ใจท่าน.....ยามชรา -------------------------------------------------------------- อย่ามองเพียง......ผิวหนังที่เหี่ยวย่น จงมองท่าน เป็นบุคคล.....ที่มีค่า ท่าน นั้นเปรียบเหมือน....สมบัติ...ของกาลเวลา เปี่ยมคุณค่า.....น่าศรัทธา....เกินกว่าสิ่งใด ---------------------------------------------------------------- จงยกย่อง.....และ ศรัทธา.....ฒ. ผู้เฒ่า ที่เลี้ยงเรา....แต่เล็กมา.........จำได้ไหม อย่าทอดทิ้ง.....ท่านเลย.........โปรดเห็นใจ เพราะท่านใช่.....เพียงไม้เก่า....ที่ผุพัง ----------------------------------------------------------------
11 มิถุนายน 2545 22:02 น. - comment id 55313
(o^___^o)
11 มิถุนายน 2545 23:27 น. - comment id 55343
เป็นบทกลอนที่ดีมากเลยค่ะ เห็นด้วยทุกอย่างที่คุณเขียนมาชอบท่อนนี้มากที่สุดเลยค่ะ ---> บ้างก็เรียก ไม้ใกล้ฝั่ง ...เฒ่าชรา แต่ ฉัน ว่าเรียกท่านว่า.........ผู้มีพระคุณ
12 มิถุนายน 2545 13:44 น. - comment id 55357
ความหมายดีมากเลยค่ะ.. ชอบจัง
12 มิถุนายน 2545 22:54 น. - comment id 55509
อัง ขอขอบคุณ เพื่อนๆ ทุกคน ที่ให้เกียรติ ติ ชม บทกลอน ของ อัง นะคะ ทุกคำพูด ทุกกำลังใจ คือ แรงที่ผลักดัน ให้ อัง มีแรง ที่จะ แต่งกลอนดีๆ ต่อไป นะคะ ขอบคุณมากๆ ค่ะ
14 มิถุนายน 2545 22:15 น. - comment id 55624
อิอิ..ทั้งน่ารักทั้งเก่ง...เนยบอกแล้วไงอัง ทำเป็นหนังสือขายเลย รวยแน่ๆๆ...
14 มิถุนายน 2545 22:56 น. - comment id 55629
โห......ดีจังครับ นู๋อังปุ๋ม...เห็นความสำคัญของ ผูเฒ่า ผู้แก่ วัยรุ่นสมัยนี้ หายากครับ..... บายก่องครับ...ไว้มาเยือนใหม่ Wappppppppppppppppppppppppppp.........
15 มิถุนายน 2545 02:16 น. - comment id 55649
อืมมม....อ่านแล้วเศร้าดูตัวเราก็เริ่มแก่...แต่ไม่เคยเป็นพ่อแม่อย่างขานไข...อยู่คนเดียวโดดเดี่ยวกว่าใครๆ....ชราไปใครจะเผาน่าเศร้าจัง.....จิงๆน๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
11 กรกฎาคม 2545 09:25 น. - comment id 60251
(O^____^O)