คิดถึงนะ... แม้จะรู้ว่ามันผิด.. แต่ก็ไม่อาจห้ามใจไม่ให้คิดถึง เธอ..ก็มีคนของเธอ และฉัน..ก็มีคนของฉัน แต่ทุกๆครั้งที่สบตา... หวาน..และอ่อนไหว ได้แค่เพียงฝากความอาทรไปกับสายลมแผ่ว และฝากคำว่ารักไปกับทุกๆหยาดน้ำค้างแรกเช้า ด้วยว่า..แม้จะผิด น้ำคำและน้ำใจที่เร้นซ่อน..ก็คงไม่กระทบใจอื่นให้เจ็บช้ำ..
6 มิถุนายน 2545 13:13 น. - comment id 54318
ก็ดีนะแต่ลาวไปนิว
6 มิถุนายน 2545 15:03 น. - comment id 54327
I like your poem. Do not concern others opinion too much. Sometimes people can be so mean. Anyway, I hope that it is only a poem, not a true story. Since it will hurt someone really bad later, not that it will not hurt as you think.
6 มิถุนายน 2545 17:43 น. - comment id 54348
เข้าใจเลยค่ะ อารมณ์เนี๋ยะ
6 มิถุนายน 2545 19:28 น. - comment id 54379
ทำไมความรักถึงผิด เพราะเราไม่ได้รักคนคนเดียวนะ