เขียนกลอนทุกที มีความเศร้าแทรก อยู่ทุกที่ ในเนื้อหา เสียใจ ร้องไห้ น้ำตา มีแทรกอยู่ในทุกเวลา ที่บรรยาย ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทั้ง ๆ ที่ ไม่ได้อยู่ในอารมณ์นั้น สักเท่าไหร่ หรือความรัก จะสอนให้แต่ รู้จักความเสียใจ นอกจากร้องไห้....ก็จะไขว่คว้าความหมาย ไม่ได้เลย
5 มิถุนายน 2545 12:28 น. - comment id 54029
ไม่ใช่คุณคนเดียวที่เศร้า มีคนล้านล้านคนที่ต้องเศร้า ทุกวันมีคนอกหัก มีคนพรากจากกันไกล นับจำนวนมิได้ ผมเองก็เศร้าน่ะ
5 มิถุนายน 2545 13:13 น. - comment id 54034
นั่นสินะค่ะ บางทีเราก็ไม่ได้อยู่ในอารมณ์เศร้าสักหน่อย แต่ทำไม่เวลาเขียนกลอนถึงได้เขียนแต่เศร้า ๆ ก็ไม่รู้เนอะ สงสัยมันรู้ในจิตและวิญญาณ (อันหลังสงสัยเวอร์ไปนิด แหะ แหะ)
5 มิถุนายน 2545 13:38 น. - comment id 54044
กลอนพาไป
5 มิถุนายน 2545 13:53 น. - comment id 54055
ช่ายยยย..กลอนส่วนมากจาออกมาเศร้าเราก็เป็นมะรู้ตัวเหมือนกัน
5 มิถุนายน 2545 14:59 น. - comment id 54065
โย๊!!~ เศร้าเหมือนกัน ที่เขียนกลอนเศร้า เพราะเก็ตคิดว่าเก็ตรู้จักมันดีกว่าความรัก (มั้งค่ะ) อีกเรื่องเลย ประเดนสำคัญ เพราะเก็ตเขียนกลอนรักแล้วไม่รุ่ง เหอๆๆๆๆ กลับมาเศร้าดีก่า เห่ะๆ
5 มิถุนายน 2545 15:02 น. - comment id 54066
เศร้า.............จนน้ำใสใสไหลคลอเบ้า แต่ก็์..............เฝ้าเรียงคำลำนำฝัน เป็นอารมย์.....คมกวีที่มีกัน เคล้าความสุข..กับความฝันวันเหงาใจ.
5 มิถุนายน 2545 16:30 น. - comment id 54071
กลอนเศร้ามีเสน่ห์ในตัวมันตรงที่ มันจะแฝงด้วยความรู้สึกส่วนนึงที่บางทีเราก็ไม่สามารถแสดงออกให้คนอื่นเห็นได้...รักกลอนเศร้า แต่อย่าเศร้าจนลืมที่จะรักนะคะ
5 มิถุนายน 2545 18:28 น. - comment id 54112
เศร้าตาม...ความรู้สึกเดียวกันเลย
6 มิถุนายน 2545 19:31 น. - comment id 54380
ฮือออ นั่นดิ ไม่เศร้าสักหน่อย T_T
7 มิถุนายน 2545 22:11 น. - comment id 54565
เศร้าดีจังเลย T-T