..... เจ้าลูกรักตักแม่แม้ไม่กว้าง แค่พอวางหัวกลมเกลี้ยงเพียงหนึ่งหัว หนึ่งมือไล้ลูบเบาเบาเจ้าอย่ากลัว ยามซบหัวเอนนอนจงผ่อนคลาย อยากจะไปฆ่าเขาเอาใจหมา ออกมาทาเกลือตากหากจะหาย เขาพรากลูกไปทิ้งขว้างอย่างเดียวดาย ใจที่ร้ายควรละร่างช่างคู่ควร เจ้ามองซ้ายมองขวาผวาร้อง เขาเหลียวมองบ้างไหมเจ้าไห้หวน ใจเจ้าหายจริงจริงวิ่งเซซวน ร้องคร่ำครวญเรียกหาน่าเศร้าใจ ดวงใจน้อยลูกรักพักสะอื้น น้ำตาชื้นยืนเคว้งเพ่งทางไหน คนแปลกหน้าผ่านมาแล้วผ่านไป แต่ไม่ใช่คนที่เขาพาเจ้ามา น้ำตาหยดรดเรื่อยจนเหนื่อยอ่อน ขนตางอนชื้นฉ่ำพร่ำเรียกหา เวลาผ่านนานไปจนใจชา โธ่..ลูกจ๋าทำไมใจเขาดำ เจ้าลูกรักตักแม่แม้ไม่กว้าง พร้อมจะกางเหมือนเก่าเจ้างามขำ เพียงแต่แม่ไร้โอกาสไม่อาจทำ ใจยิ่งช้ำจำภาพเก่าเจ้าซบอิง.....
2 มิถุนายน 2545 18:32 น. - comment id 53460
วาว ชอบ ชอบมาก ๆ เลย สื่อได้รันทดดีแท้ ตักแม่แม้ไม่กว้าง หัวลูกก็ไม่ใช่จะใหญ่อะไรนัก ใยแม่ใจยักษ์ จึงทิ้ง
2 มิถุนายน 2545 18:40 น. - comment id 53466
ลึกซึ้งจังค่ะ
2 มิถุนายน 2545 18:51 น. - comment id 53468
ซึ้งจริงๆเลยค่ะ เป็นบทกลอนที่ดีมากเลยค่ะ
3 มิถุนายน 2545 08:01 น. - comment id 53556
..... เพื่อนจ๋า...อย่าเศร้านัก เรารู้จักและเข้าใจ ลูกน้อยเจ้ากลอยใจ ถูกพรากไปไห้คร่ำครวญ บิวตี้....อย่าเศร้าน๊าาาาาาาาาาาาา ทำใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ