นอนทอดกายหงายหน้ามองฟ้ากว้าง อยู่ท่ามกลางหุบเขาลำเนาไศล ใต้กลุ่มดาววาววับระยับใย ด้วยดวงใจลอยละล่องท้องวนา แต่ละวันขวัญจิตชีวิตพี่ ยังจะมีใจมั่นฉันใดหนา ก่อนเราพรากจากกันเคยสัญญา ว่าศรัทธารักมั่นไม่สั่นคลอน มาบัดนี้เหตุไฉนใยเงียบเฉย นิจจาเอ๋ยหรือศรัทธามาหลุดถอน หรือชีวาลาลับดับม้วยมรณ์ หรือโอนอ่อนพ่ายแพ้แก่กาลี อยู่ที่ไหนไม่สำคัญนะขวัญจิต หากยังคิดถึงสัญญาอย่าหน่ายหนี จะอยู่ไหนก็เหมือนกัยมั่นภักดี ขอเพียงมีรักแท้ไม่แปรไป ถึงเธอพรากจากไปไกล สุดหล้า เพียงแก้วตาเลิกพะวงจิตหลงไหล ไม่ไปหลงเหลี่ยมกะเท่ห์เล่ห์สัตว์ไพร กลางดวงใจพี่ยังอุ่นกรุ่นเนื้อนาง.
31 พฤษภาคม 2545 22:18 น. - comment id 53100
ไพเราะอีกแล้ว... ชอบกลอนคุณมากนะค่ะ
1 มิถุนายน 2545 23:09 น. - comment id 53316
พนมมือรับคำติและชม จากคุณหลิน ขอบคุณครับ
2 มิถุนายน 2545 00:44 น. - comment id 53327
อยากให้ผู้ชายคนที่ขวัญเคยรักนักรักหนาตามหาขวัญยังงี้มั่งนะคะ
3 มิถุนายน 2545 22:26 น. - comment id 53691
ขอบคุณครับท่านทะเลขวัญ ผมทำท่าจะลอยเคว้ง คว้างไปสู่สรวงสวรรค์ชั้นดุสิตาเสียแล้วหละครับ