อยากจะเขียนความในใจในวันเหงา ถึงแม้เวลาของเราจะผ่านไปแล้ว ร่องรอยในใจถูกจารึกไว้เป็นแนว ได้ยินเสียงความทรงจำแผ่วแผ่ว...บินผ่านไป ขอเขียนถึงคนเคยรัก... คนที่สอนให้ฉันรู้จักความอ่อนไหว คนที่เคยอ่อนโยน...เคยห่วงใย คนที่ทำให้ฉันหัวเราะ...และร้องไห้ ครั้งผ่านมา เธอยังงดงามในความรู้สึก... ยังแผ่วพริ้วในอารมณ์ลึกลึก...ของความห่วงหา แอบคิดถึงเธอบ้าง บางเวลา ถึงแม้จะมีน้ำตา ก็เต็มใจ อยากจะเขียนความในใจในวันเหงา เผื่อว่าจะช่วยบรรเทาความอ่อนไหว ในวันที่ความคิดถึงถูกเติมเต็มความซาบซึ้งล้นใจ เกินจะทัดทานไหว..เกินจะเก็บมันไว้ เพียงคนเดียว
28 พฤษภาคม 2545 22:40 น. - comment id 52186
อืม เหงาเหงาก็แบบนี้แหละ ^-^ เหมือนกัน
28 พฤษภาคม 2545 22:50 น. - comment id 52190
เจทท์ อ่านแล้วเหงาจัง บอกแล้วว่าถ้าเศร้ามากมาก อ่านกลอนเจทท์ จะร้องไห้ ยังจะแต่งแบบนี้อีก - - ใจร้ายอะ
28 พฤษภาคม 2545 22:54 น. - comment id 52191
เธอยังงดงามในความรู้สึก... ยังแผ่วพริ้วในอารมณ์ลึกลึก...ของความห่วงหา แอบคิดถึงเธอบ้าง บางเวลา ถึงแม้จะมีน้ำตา ก็เต็มใจ นี่หละนะ ก็มันรักนี่ จะให้ทำไง
28 พฤษภาคม 2545 23:41 น. - comment id 52207
น่ารักจังค่ะ ยังมีความรู้สึกดีๆ ให้กันอยู่เสมอ
29 พฤษภาคม 2545 02:47 น. - comment id 52241
อ่านแล้วคิดถึง....จัง
29 พฤษภาคม 2545 07:04 น. - comment id 52273
ขอบคุณนะ ที่เขียนให้ (แต่ เอ ให้เราป่าวเนี่ย) เอาเป็นว่า พูดแทนคนคนนั้นให้ ละกัน นะ
29 พฤษภาคม 2545 08:21 น. - comment id 52287
ถึงเหงา แต่ก็ดูเหมือนว่า มีความสุขน่ะคร๊าบป๋ม อิอิ
29 พฤษภาคม 2545 08:36 น. - comment id 52289
เหงาแบบเต็มใจไงเนาะ...อยู่ดีๆก็อยากจะเหงาอยากนึกถึงเรื่องเก่าๆเป็นบางครา...เคยมีอารมณ์นี้เหมือนกันค่ะ (^___^)
29 พฤษภาคม 2545 09:09 น. - comment id 52297
แอบคิดถึงเธอบ้าง บางเวลา .................................ถึงแม้จะมีน้ำตา ก็เต็มใจ ซึ้งๆๆๆๆๆๆ....ถึง......ซึ้งมาก......คะพี่เจทท์
29 พฤษภาคม 2545 10:52 น. - comment id 52312
เหงา........เหมืองกัง......เอ๊ย!......เหมือนกันค่ะ อ่านแล้วรู้สึกได้ถึงความเหงาเลยอ่ะค่ะ
29 พฤษภาคม 2545 12:01 น. - comment id 52319
ประทับใจจางงงงงงงงงงงงงงง วันหลังเขียนให้แฟนตะเองมักจิ (ที่ชื่อจ้าวป๊องเหน่งอ่ะ) นะ น่ะ ;-)
29 พฤษภาคม 2545 12:16 น. - comment id 52323
งง ไม่ ชิ ไม่ งง ตน รัก ตน เขียน ดีนะ รู้คุ้นเคยใช่มะละ มันร้ายกว่ายาเสพติดเสียอีก หลงใหลมาก ต้องเสพมาก และมาก ถึงที่สุด ที่ใจปรารถนา สุขเมื่อยามอ่อนแอ เพราะได้ มาซึ่งสิ่งที่ปรารถณา คร่ำครวญ โอดโอย ปรารถณาที่ว่างเปล่า อิอิอิ
29 พฤษภาคม 2545 12:19 น. - comment id 52324
เมื่อ รัก นั้นไม่สมปรารถณา
29 พฤษภาคม 2545 12:23 น. - comment id 52328
ชอบจังค่ะ บทนี้
29 พฤษภาคม 2545 13:50 น. - comment id 52353
ชอบนะ เขียนได้ดีมากรู้สึกว่าตรงกับความเป็นจริง
29 พฤษภาคม 2545 21:31 น. - comment id 52507
โย๊ ชอบจัง