ตั้งเก้าเดือนกว่าจะเคลื่อนตัวออกมา ฝากกายไว้กับมารดาหนักเพียงไหน เก้าเดือนพ้นผ่านนานเพียงใด แม่ลำบากเท่าไรมาเพื่อเรา เกิดเป็นเด็กตัวก็เล็กต้องหัดคลาน ทรมานกว่าจะเดินได้อย่างเขา จะพูดทีก็อ้อแอ้...เรียกแม่เรา กว่าจะโตก็เล่นเอาจนท้อใจ เริ่มเป็นเด็กเข้าโรงเรียนอนุบาล ทั้งเรียนเล่นการบ้านของวันใหม่ เป็นสิบปีอยู่อย่างนี้ไม่เปลี่ยนไป พอสอบตกทีไรก็โดนตี เริ่มมีแฟนก็อกหักเป็นว่าเล่น เป็นวัยรุ่นก็เป็นอยู่เช่นนี้ จีบคนนู้นจีบคนนั้นก็นานปี ไม่สมหวังซักที...นี่เรื่องจริง อยากจะเก่งอยากจะหล่ออยากจะรวย พ่อแม่ไม่ได้ช่วยไปทุกสิ่ง ครอบครัวไม่ได้มีไว้ให้พึ่งพิง ต้องยอมรับความจริงของตัวเรา กว่าจะจบกว่าจะเอ็นท์ให้มันติด โอ้ชีวิตคิดไปก็แสนเศร้า เอ็นท์ไม่ติดก็ความผิดของตัวเรา จะไปโทษใครเขาก็ไม่มี จึงออกมาทำงานหาเลี้ยงตัว สมองเรามันชั่วออกอย่างนี้ มีวุฒิไม่ถึงปริญญาตรี ได้เงินเดือนก็แค่นี้คงไม่พอ อย่าหวังเลยจะได้มีเมีย คิดแล้วมันละเหี่ยและทดท้อ พ่อแม่อยู่ข้างหลังยังรอ แสนอนาถจริงหนอชีวิตคน ทุกอย่าง....มันยากเกินไป อยู่อย่างไร้ทางไปและสับสน หนีไปบวชก็ไม่อาจแก้ทุกข์ทน ยังไม่อาจหลุดพ้น...ดิ้นต่อไป
burst 28 พ.ค. 2545 13:19 น. - ID 15802 
704
3
0
28 พฤษภาคม 2545 15:01 น. - comment id 52079
ไม่มีอะไรแย่เกินไป มันอยู่ที่ความพอใจของเราต่างหาก ความสุขหาได้ไม่ยาก หากเราใช้ดวงตามองให้เห็นถึงความรื่นรมณ์ของชีวิต เพียงแค่มองหญ้าดอกเดียว ก็ยิ้มได้แล้ว
29 พฤษภาคม 2545 06:03 น. - comment id 52267
อ่านแล้วเหนื่อยตาม แต่เขียนได้ดีจริง ๆ มีสารมากเลยล่ะ
29 พฤษภาคม 2545 06:03 น. - comment id 52268
อ่านแล้วเหนื่อยตาม แต่เขียนได้ดีจริง ๆ มีสาระมากเลยล่ะ
29 พฤษภาคม 2545 23:21 น. - comment id 52565
ชีวิตที่ต้องสู้ สู้ต่อไปคนสู้ชีวิต เป็นกำลังให้ครับ หนทางข้างหน้ายังมีอุปสรรคอีกมากมาย ยังไงแล้วถ้าเราไม่ท้อหรือหมดกำลังใจไปซะก่อน ยังไงซะความฝันคงไม่ไกลเกินจริงนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
