หากคืนนี้มีดาวอยู่ล้านดวง ฉันจะทวงถามดาวเธออยู่ไหน เผื่อมีสักดวงจะเข้าใจคนที่ห่วงใย ฉันอยากให้เธอเป็นเช่นดวงดาว หากแต่ว่าคืนนี้ไร้แสงดาวส่อง คงไม่มีใครฟังเสียงร่ำร้องของคนปวดร้าว ในยามคืนค่ำน้ำตาไหลพร่างพราว แสงของดาวไม่เคยส่องถึงใจ ความฝันมิไกลเกินเอื้อม.... (ยืมปีกฟ้า) ใจฉันเชื่อมใจเธอตลอดเวลาไม่ว่าเธออยู่ไหน แม้ในวันนี้ที่เราห่างกันไกลแสนไกล หากคำพูดนี้ส่งได้ถึงใจ เธอโปรดจงรู้ไว้ ฉันยังรักเธอ
27 พฤษภาคม 2545 02:17 น. - comment id 51872
โอวววววววววว บทกลอนนี้ช่างไพเราะเสียนี่กระไร ครายน๊าช่างแต่ง ๕๕๕
27 พฤษภาคม 2545 02:20 น. - comment id 51873
ฮี่ๆๆๆ.... ซาหนุกดี เลเล่จัง หวานจัง.... เจทท์จังคอยให้กะลังใจ.... ปีกฟ้าจัง... เล่นเกมส์... เอิ๊กกก.....
27 พฤษภาคม 2545 03:50 น. - comment id 51877
เป็นการเหงาที่แปลกๆนิดหน่อยนะคะ o_O~
27 พฤษภาคม 2545 09:37 น. - comment id 51891
รวมพลคนนอนดึกเหรอ : )
27 พฤษภาคม 2545 10:56 น. - comment id 51914
ดีนะคะถึงจะเป็นคืนเหงา...ก็ยังมีเพื่อนที่เหงาเหมือนกัน
27 พฤษภาคม 2545 16:43 น. - comment id 51942
อ่ะคุ อ่ะคิ
27 พฤษภาคม 2545 18:02 น. - comment id 51960
มองจนทะลุฟ้า..ก็ไม่รู้ว่า..เธออยู่ไหน..และทำอะไรอยู่... อ้าว! :P
27 พฤษภาคม 2545 19:08 น. - comment id 51968
5555 อ่านกลอนบทเดียว เหมือนได้อ่านกลอน สาม บท 5555
27 พฤษภาคม 2545 22:20 น. - comment id 52008
ชอบที่เขียนเป็นทีม เพราะทั้งนั้น
27 พฤษภาคม 2545 23:15 น. - comment id 52017
ขอทายวรรคที่ ยังแครืแต่งนะ คือวรรคที่บอกว่า คงไม่มีใครฟังเสียงร่ำร้องของคนปวดร้าว ใช่มะ
27 พฤษภาคม 2545 23:18 น. - comment id 52019
เหอๆๆ เก่งแฮะ สมเป็นซากาอิ
28 พฤษภาคม 2545 19:13 น. - comment id 52126
ชอบมาก..ก