เจ้าหิ่งห้อย..น้อย
ตฤณ
สว่างวับระยับระยิบกะพริบแสง
เป็นดวงแดงดั่งดาวเดือนที่เกลื่อนฟ้า
สีใสสดงดงามยามต้องตา
ตามราวป่าเรืองไปในค่ำคืน
ม่านราตรีคลี่คลายขยายเขต
มืดบอกเหตุทั่วแดนเป็นแผ่นผืน
ป่าทั้งป่ามืดมาบังดังถูกกลืน
แต่ดาษดื่นด้วยแสงแดงหิ่งห้อยน้อย
เพลิดเพลินตาคราดูอยู่เงียบ เงียบ
ละล่องลอยแล้วเลาเลียบหนอหิ่งห้อย
ช้า ช้า เคลื่อนเลื่อนเล่นสายลมลอย
ดูแพรวพราวพร่างพร้อยเพียงไพลิน
อยากจะเป็นเช่นเจ้าหิ่งห้อยบ้าง
ได้เป็นแล้วก็ลอยร่างผกโผผิน
ตกค่ำคืนราตรีกาลทะยานบิน
ออกเที่ยวชมเถื่อนถิ่นให้ทั่วไป
ยามดึกดื่นคืนค่ำเวลานี้
คนดีเขาคงนอนตอนหลับไหล
เมื่อหลับแล้วเขานั้นฝันถึงใคร
เขาจะฝันถึงฉันไหม ในแผ่นดิน
สว่างวับระยับระยิบกระพริบแสง
ทั่วราวป่ามาแดงไปเสียสิ้น
ล้วนเหล่าฝูงหิ่งห้อยน้อยมาโบยบิน
ประดับถื่นพงพนา...ให้น่าชม
แล้วจะบินไปเยี่ยมเยียนหา
ตอนขวัญตาหลับอยู่มิรู้สม
ซุกตัวไว้ในกระเป๋าน่าชื่นชม
พร้อมกับจมรอยรักเพียงข้ามคืน