พี่ผิดใดใยน้องจึงมองผ่าน ตระบึงพาลค้อนควักชักหน้าเง้า ยังมิรู้ต้นสายแล้วใยเล่า น้องก็เอาแต่งอนอ่อนใจจริง ถามแล้วซ้ำติดตามคอยถามอีก เจ้าก็หลีกหน้าหลบซบหน้านิ่ง ฤาเสแสร้งมารยาประสาหญิง หรือเพราะหยิ่ง หยามพี่ที่หมางเมิน รู้ไหมทุกวันนี้ งานพี่หนักมาก ยอมลำบากห่างไกลใช่ห่างเหิน ทนระกำทำอยู่เรื่อยเหนื่อยเหลือเกิน จะหยอกเอินเจ้าบ้างก็ค้างคา จึงจำสู้บุกบั่นขยันแทบตาย จะแอบหลบมาหยอกยั่ว กลัวเขาว่า ยิ่งเจ้านายเพ่งเล็งเร่งเวลา เจ้ายังมาไม่เข้าใจทำไงดี โอ โอ๋ เลิกงอนเสียเถิดหนา มามะ เอนมา หนุนตักพี่ จะร้องเพลงอ้อนอ้อมกล่อมคนดี คลายฤดีโกรธคลายหายกังวล สัญญาเหมือนร้อยครั้งว่ายังมั่น จงเชื่อกันบ้างนะเจ้าอย่าเขลาหม่น ขอเวลาอีกนิดนะหน้ามล ให้ภาระผ่านพ้น นะคนงาม (ม้าก้านกล้วย)
18 พฤษภาคม 2545 20:59 น. - comment id 50410
^-^ ขอยาดโต้กลอนพี่ม้าหน่อยนะคะ เหงมานน่ารักดี คิคิคุคุคึคึ http://www.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=15299
19 พฤษภาคม 2545 02:17 น. - comment id 50479
น้องงอน พี่ง้อ น้องง้อ พี่งอน งอนไป งอนมา ขี่ม้า กานกล้วย ดีกว่า.... ฮี่ๆๆๆ .......... ^-^
19 พฤษภาคม 2545 03:02 น. - comment id 50484
น่าเห็นใจจริง ๆ พี่ม้าฯ หวังว่าน้องหน้ามลคงจะเข้าใจนะ...555
19 พฤษภาคม 2545 09:44 น. - comment id 50505
ทำอะไรผิดให้เขาจับได้หรือเปล่าล่ะม้าเอ๋ย พยายามง้อหน่อยนะ
19 พฤษภาคม 2545 16:03 น. - comment id 50536
แค่แวะมาทักทาย สุดท้ายต้องจากไป