คืนฝนโปรย... หัวใจโรยรากับความเหงา ฟังเสียงฝน เหมือนความมืดมนในใจเรา เศร้า เศร้า แสนเหงา เดียวดาย ฟ้ากระหน่ำ... หัวใจเกือบพังเมื่อนึกถึงคนของความหมาย เขาจะทำอะไรอยู่นะ..ทั้งที่ตอนนี้ฉันเจ็บเจียนตาย อาจจะร่าเริง..หรืออาจจะร้องไห้..แต่คงไม่ใช่คิดถึงกัน เมื่อไหร่นะใจ... จะเปลี่ยนค่ำคืนที่โหดร้ายให้กลายเป็นแค่ฝัน - เพราะไม่รัก - เพราะไม่ห่วงใย - เป็นเหตุให้ต้องเลิกลากัน คงไม่มีอะไรมากกว่านั้น หรือเพราะว่าตัวฉันไม่ดีพอ ฝนเริ่มซา... หัวใจต้องการอะไรมากไปกว่าการร้องขอ ไม่ต้องการคำตอบใด ใด เพียงอยากถามหัวใจทำไมต้องรอ ทั้ง ทั้ง ที่ เขาไม่ดีพอที่จะสานต่อ..รักเรา..
14 พฤษภาคม 2545 18:40 น. - comment id 49544
ทำไมฝนตกแล้ว เราต้องเหงา และคิดถึงใครบางคนด้วย เน๊อะ {_ _}~~~
14 พฤษภาคม 2545 19:23 น. - comment id 49552
สุดยอดเลยจ้ะ...เพราะมาก....ถ่ายทอดความรู้สึกได้ชัดเจนจังเลย...ชอบจ้ะ
14 พฤษภาคม 2545 21:40 น. - comment id 49570
เพราะมากเลยคะ
15 พฤษภาคม 2545 02:24 น. - comment id 49656
เพราะดีจังเลยจ้า เวลาฝนตกเนี่ย... พี่ก้อชอบเขียนบทกลอนนะ
15 พฤษภาคม 2545 10:11 น. - comment id 49690
บทกลอนเศร้าสร้อย คนแต่งเศร้าด้วยหรือป่าว เข้มแข็ง เข้มเข็ง เหมือนที่บอกพี่นะ
15 พฤษภาคม 2545 10:33 น. - comment id 49696
บีๆ.......เด๋วนี้มะค่อยว่างเลยอ่ะ......แต่อ่านกลอนบีทุกบทนะถึงจะไม่ได้post ก็เถอะ แต่เปงกำลังใจให้บีตลอดนะจ๊ะ อย่าเศร้ามากนะตะเอง..เปงห่วงอ่ะ
15 พฤษภาคม 2545 14:00 น. - comment id 49760
ขอบคุณทุกคนค่ะที่เป็นห่วงและให้กำลังใจ ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเหมือนกัน งานเยอะ มีแต่แว๊บ ๆ เข้ามาเปิด คิดถึงทุกคนจังค่ะ
16 พฤษภาคม 2545 00:37 น. - comment id 49975
สู้ ๆ