พิถี พิถัน บ่ ยั่น บ่ ถอย เจ้านก ตัวน้อย ถักร้อย สร้างรัง เส้นหญ้า สอดใส่ ด้วยใจ มุ่งหวัง ถักร้อย ค่อยสร้าง หนึ่งรัง วิมาน ลำบาก ยากเข็ญ เช้าเย็น ไม่คร้าน ค่อยค่อย จักสาน ไม่นาน สมใจ แบบอย่าง ของนก หยิบยก ครวญใคร่ เป็นกลอน สอนใจ อย่าไร้ พากเพียร ป.ล. จินตนาการถึงรังนกกระจาบแสนสวย แล้วอ่านกลอนนี้อีกสักครั้ง (2.8.61)