มองจันทร์เสี้ยว เกี่ยวฟ้า คราลมล่องคนหม่นหมอง รำพึง ถึงความหลัง
ค่ำนี้หนอ ทั้งหนาว ปวดร้าวจัง
เรไรดัง ดั่งเหมือน มิเลือนไกล
หนาวแบบนี้ ปีก่อน เคยอ้อนเจ้า
เมื่อสองเรา เคียงกัน ชมจันทร์ใส
เจ้าหนาวเนื้อ พี่มี แพรสีไพร
หยิบคลุมไหล่ ให้นาง เคียงข้างกาย
แล้วจันทร์เสี้ยว เลี้ยวลง ตรงทิวไฝ่
ลาลับไป ปล่อยดาว ให้พราวฉาย
กลิ่นดอกแก้ว ละมุน กรุ่นกำจาย
แว่วเสียงคล้าย ขลุ่ยบรรเลง เพลงราตรี
จากวันนั้น ถึงวันนี้ หลายปีพ้น
เมื่อไร้คน เคียงใจ ไม่สุขี
ทุกหนาวเยือน เตือนใจ ในทุกที
ถึงคนที่ จากไกล แล้วไม่คืน
สัญญามั่น วันก่อน ตอนเคียงใกล้
ทุกถ้อยคำ จำได้ ไม่เป็นอื่น
รักของเรา คงยัง ต้องยั่งยืน
จะขมขื่น ปวดเจ็บ เก็บไม่นาน
ลมหนาวมา ครานี้ อีกปีแล้ว
ยังไร้แวว คนใด ใครสงสาร
คงจะเจ็บ เหน็บร้าว อีกยาวนาน
เขียนกลอนกานท์ ปลอบตน คนหนาวทรวง
คนกรุงศรี 6 ม.ค. 2559 21:43 น. - ID 149455 
3032
8
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
