ยามอยู่ด้วยกลมกลืนมิแบ่งแยก
ความรักแตกผลิบานดั่งไม้หอม
คนอื่นทักแกล้งทำไม่ยินยอม
เหมือนสุกงอมโดยมิทันจะรู้ตัว
ครั้งปักใจตามธงลงว่ารัก
ดันถูกหักล้างสิ้นไม่หลงเหลือ
พอแบ่งเขตขั้นเข้ายามนั้นเมื่อ
ความหน่ายเบื่อบอกปัดไปทุกที
ดั่งแมวกล่องปิดไว้ใครใคร่รู้
เสถียรอยู่สถานะมิทราบได้
ครั้งเปิดดูในกล่องว่าเป็นตาย
ก็กลับกลายตายสิ้นเสียสูญไป
แน่ใจนักว่ารักใครว่าแน่
เห็นอยู่แท้เคียงชิดสนิทสนม
จะเด็ดช่อมาไว้เพียงตนชม
อาจขื่นขมเหมือนแมวตายจากพลัน