สี่ห้าคำ คุยกัน ยิ่งหวั่นไหว
เสียงหัวใจ ตึกตัก เสียนักหนา
ความสับสน ปนสุข กว่าทุกครา
พอลืมตา ความฝัน ก็พลันจาง
เสียดายจัง ความจริง สิ่งที่หมาย
ดั่งอยู่ปลาย ของหล้า ริมฟ้ากว้าง
สิ่งที่ปอง มองเหมือน มันเลือนลาง
สุดแตกต่าง กับฝัน เมื่อวันวาน
เพราะไกลห่าง ต่างค่า ด้อยฐานะ
คงเกินจะ ฝักใฝ่ ใคร่สืบสาน
หันมองตน ต้องเจียม เตรียมดวงมาน
เกรงร้าวราน จึงใจ เตือนให้ตรอง
ภาพมายา เพียรสร้าง คนช่างฝัน
แต่ว่ามัน สุขใจ มิได้หมอง
เพราะความจริง สิ่งใฝ่ ไม่สมปอง
จึงจำต้อง เพียงฝัน เท่านั้นพอ
คนกรุงศรี 5 พ.ค. 2558 22:00 น. - ID 149328 
3428
0
3
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
