นั่งบนแคร่ แขนลอด เอากอดเข่า
ใต้สะเดา มองจันทร์ นั้นเลือนหาย
เห็นดวงผอม เพียงเสี้ยว ดูเดียวดาย
คอนนี้กราย หลบเขา หนีเราไป
ทั้งหริ่งและ เรไร เริ่มให้เสียง
ส่งสำเนียง ลำนำ เหมือนร่ำไห้
เรานิ่งฟัง ยังเศร้า เพราะเหงาใจ
ดูกระไร เย้ยหยัน คนรัญจวน
เจ้าเย้ยข้า ว่าเขลา หรือเปล่าหนอ
ที่คอยรอ คนไกล ให้คืนหวน
หรือว่าเจ้า ทุกข์ท้น จนคร่ำครวญ
สองเราล้วน คนไข้ ที่ใจตรม
ข้าจะรอ จนกว่า ชีวาลับ
เผื่อเธอกลับ เมื่อไร ได้สุขสม
แต่คืนนี้ สองเรา เศร้าซานซม
แสร้งภิรมย์ แม้ใน ใจอาดูร
คนกรุงศรี 28 ธ.ค. 2557 22:02 น. - ID 149224 
2474
2
2
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
