อีกแล้ว

คนกรุงศรี

มองเดือนดาว พราวฟ้า คราค่ำนี้

ขาดคนดี เคียงใกล้ ให้คิดถึง

ต้องกอดเข่า เหงาจัง นั่งรำพึง

ใครคนหนึ่ง อยู่อย่าง คนห่างกัน

 

อยากรู้จัง เจ้า หงอยเหงาไหม

แม้ตัวไกล ใจอยู่ เป็นคู่ขวัญ

สิ้นเสียงถ้อน ร้อยบท พจน์จำนรร

จึงฝากจันทร์ ส่งใจ ให้คนดี

 

เมื่อคืนวัน จันทร์กระจ่าง กลางฟากฟ้า

จงช่วยพา หัวใจ ไปถึงที่

เป็นสัญญา รักกัน มั่นทวี

ด้วยวิธี ต่างจ้อง มองดวงเดือน

 

แม้คืนใด ไม่แจ้ง ไร้แสงแข

ให้คอยแล ดารา มาเป็นเพื่อน

ขอเอ่ยปาก ฝากดาว เจ้าไปเยือน

ก็ดั่งเหมื่อน ฝากจันทร์ นั้นพาไป

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน