ทั้งปวดเมื่อยปวดหัวทั้งตัวร้อน
แม้ไฟฟอนอยู่ในกายไม่วายสั่น
มิรู้หนาวจากขั้วโลกใดพัดใส่กัน
ผ้าห่มอันหนานุ่นไม่อุ่นเลย
หนาวทั้งคืนตื่นมาพอซาหนาว
แต่ร้อนผ่าวราวไฟเพิ่มไอเฉย
เช็ดตัวให้ร้อนจางเหมือนอย่างเคย
ร้อนยังเย้ยยืนยัน...ฉันไม่ลด
ลุกไม่ขึ้นมึนหัวเมื่อยทั่วร่าง
อาจจะครางเขินเขินตอนเกินอด
กินไม่ลงปลาหมูไม่รู้รส
จึงเหมือนงดข้าวปลามาสองวัน
ไปหาหมอทุกที... พี่หมอดุ
ว่าฉันมุงานเงินเกินขีดขั้น
ร่างกายจึงกริ้วโกรธลงโทษทัณฑ์
ให้นอนสั่นหงักหงัก...หยุดพักนาน
ฉีดยาอีกแล้วเหรอ...เจอ เจ็บนะ
แคปซูลกะยาเม็ดเจ็ดขนาน
ช่างมากมายให้กลับมารับประทาน
เป็นอาหารหลักแทนข้าวราวราวนั้น
เป็นอะไรคะพี่หมอ...พอจะบอก
พี่หมอหยอกบักโกรกเพราะโรคขยัน
โรคนี้ก็มีด้วยป่วยยืนยัน
ช่วยไม่ทันตายง่ายง่ายได้นะเออ!