อารมณ์ความรู้สึกนึก รัก โกรธ
โมโห โหด โคตรร้อน หรืออ่อนหวาน
ซ่อนอยู่ใต้ ภูเขาตันชื่อ สันดาน
ที่ทับถมสะสมผ่านกาลเวลา
เกิดแรงดันอันระเบิดเปิดปากปล่อง
ทะลุช่องขึ้นมาเย็นเป็นภูผา
เหลือทิ้งกากซากเถ้าเจ้าลาวา
เนิ่นนานมาผาหินสิ้นไฟฟอน
จึงเป็นเพียง " ภูเขาไฟดับไปแล้ว"
หมดสิ้นแววจะพลุ่งพล่านเช่นกาลก่อน
ภูเขาไฟในนามความเคยร้อน
เปรียบสิขรแห่งอารมณ์ "พนมรุ้ง"
อารมณ์ซึ่งเคยระเบิดเกิดใหม่ใหม่
ยังมีไฟแฝงฝังกำลังพลุ่ง
พ่นไอร้อนฟอนไฟไปทั่วคุ้ง
เถ้าพวยพุ่งเป็น "คิรีมีพลัง"
ยามอยู่ใกล้คล้ายใจมีไฟเผา
ทั้งเรื่องเก่า-ใหม่รุมชวนคลุ้มคลั่ง
เดี๋ยวรักใคร่ เดี๋ยวโปรด เดี๋ยวโกรธ -ชัง
เดี๋ยวปึงปัง เดี๋ยวผ่อน น่าอ่อนใจ
เป็นความต่างอารมณ์สะสมซ่อน
รุนแรง-อ่อน ร้อน-เย็น เป็นนิสัย
อยู่ที่เธออยู่ที่ฉันต่างกันไป
ฤาอาจรู้ ภูเขาไฟ ในตัวตน