เหลืออีกสิบนาทีจะตีหนึ่ง
เวลาซึ่งควรจักต้องพักผ่อน
แต่ฉันอยู่ลำพังนั่งอ่านกลอน
ปล่อยใจย้อนวันเก่าแรกเราเจอ
เปิดหนังสือความหลังแล้วนั่งอ่าน
ถึงเนิ่นนานเพียงใดใหม่เสมอ
เขียนประโยค "โชคดีที่มีเธอ"
เหมือนละเมอสะอื้นด้วยตื้นตัน
โชคดีที่จู่จู่ได้รู้จัก
ได้รู้รักที่สวยงามในความฝัน
ได้รู้จักความชื่นฉ่ำในสัมพันธ์
เป็นของขวัญชีวินชิ้นสวยงาม
เป็นเหมือนดั่งเพชรทองของคนเขียน
เป็นบทเรียนบทใหม่ในสนาม
เป็นสูงสุดแห่งค่าพยายาม
และเป็นความสมหวังที่ตั้งใจ
คำที่เขียนยืนยันในบันทึก
คือรู้สึกดีดีที่มอบให้
เพื่อย้ำว่าช่วงกาลที่ผ่านไป
เคยมีใครในชีวิตพิสดาร
หากวันใดวันหนึ่งคิดถึงฉัน
เป็นของขวัญมอบให้เธอไว้อ่าน
ให้เหมือนย้อนสู่ฝันแห่งวันวาน
ที่มีมนต์ทนทานเหนือกาลเวลา