ปลายฝันของนักสู้ยังอยู่ห่าง
จึงเดินทางอย่างอุทิศพิชิตฝัน
ทุ่มเรี่ยวแรงแต่งเพิ่มเติมทุกวัน
มองมุ่งมั่นเป้าหมายที่ปลายทาง
ยังคงมีเสบียงให้เสี่ยงก้าว
บนความยาวถนนที่ทนย่าง
อุปสรรคหนักเบาเงาเลือนราง
คอยขัดขวางบางวันฝันยังเดิน
การอดมื้อกินมื้อคือชีวิต
หากดวงจิดหวังวาดไม่ขาดเขิน
แม้ร่างกายผ่ายผอมยอมเผชิญ
คงไม่เกินพยายามความอดทน
เดินมาแล้วหวังจะไปไกลที่สุด
จะไม่หยุดความหวังที่ตั้งต้น
จะไม่ยอมรีบรื้อด้วยมือตน
จะเป็นคนค้ำยันยกฝันชู
แต่เมื่อความขาดแคลนแล่นเข้าหา
หมดเวลาตั้งตัวแม้ชั่วครู่
ทุกอย่างในชีวิตปิดประตู
ต้องรับรู้ว่าวันนี้ ไม่มีใคร
จึงยังงงกับชีวิตทิศทางออก
แต่ก็บอกกับตัวหากลัวไม่
ความขาดอาจมาถึงวันหนึ่งใด
เพียงเร็วไปไม่ทัน หันตั้งตัว