หัวใจห้ามหัวใจอุตลุดให้เลิกการสมมุติให้หยุดฝัน
ให้ตั้งจิตลิดรอนกร่อนสัมพันธ์
ให้ถอยห่างทางตันที่ฝันเดิน
จะห้ามหัวใจฝันฉันใดหนอ
สิ่งที่รอสารพัดจะขัดเขิน
ไม่อาจปล่อยหัวใจไปเผชิญ
ความยับเยินที่รู้ว่าอยู่รอ
ถ้าไม่ห้ามปรามฝันไม่กั้นรั้ว
ก็นึกกลัวหัวใจจะไปต่อ
เท่าที่ผ่านการเดินก็เกินพอ
สำหรับก่ออาวรณ์ตอนจากกัน
เพราะห้องหวงดวงจินต์ใช่หินผา
รู้คุณค่าความทุกข์รู้สุขสันต์
รู้สลดหดหู่รู้ตื้นตัน
ความผูกพันอันทวีนั้นมีจริง
หวานกานท์กลอนอ่อนหวานปานน้ำผึ้ง
ช่อคิดถึงดอกไม้เทศพิเศษยิ่ง
ภาพความฝันวันนั่งเอนหลังอิง
เป็นเด็กหญิงฟังผู้เฒ่าเล่านิทาน
ตรึงประทับจับจิตหมดสิทธิ์ลบ
ถึงจะจบแล้วจากเป็นฉากผ่าน
ภาพจะยังฝังแน่นอีกแสนนาน
จึงต้องการกักฝันอันเนียนัว
ลงมือจับดวงใจใส่กรงขัง
มีบางครั้งพลั้งใจฝันไปทั่ว
เพราะยิ่งปลูกผูกพันยิ่งหวั่นกลัว
แม้ยังไม่หลวมตัว...กลัวเผลอใจ
1947
3
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
