เมื่อมาคิด คิดไป ใจไม่หวั่น แม้สุขสันต์ พลันสดับ เพราะไม่เที่ยง แม้โชคดี มีผู้คน คอยข้างเคียง คอยสำเนียง เรียงร้อย เป็นกลอยใจ สิ่งใดใด ในโลก ที่เป็นสุข เมื่อมีทุกข์ รุกมา อย่าคาดหมาย เพียงเฝ้าดู สุขทุกข์นั้น ที่กล้ำกราย จิตสบาย ไม่หมายมั่น กับสิ่งใด ใครที่ไหน จะดีเลิศ ประเสริฐสุด โลกจะรุด ไปข้างหน้า แม้เพียงไหน หาเวลา เพียรรู้ ดูหทัย และยาใจ คงต้องปลีก วิเวกแล้ว..