หวานคารมลมลิ้นถวิลถึง
หวานคาจนคนซึ้งรำพึงหา
หวังเคียงข้างคนหนึ่งซึ่งไกลตา
อยากเห็นหน้าคนหนึ่งซึ่งไกลจัง
มิอาจห้ามความคิดจิตฟุ้งซ่าน
มิอาจต้านทานท้วงดวงใจหวัง
ใส่ปีกจิตคิดลี้หนีเซซัง
ใจก็ยังร่อนรี่หนีเซมา
เพียงได้เห็นอักษรก็นอนฝัน
เพียงได้ส่งสารกันฝันเริงร่า
กามเทพนี่หนอทรมา
ยิงศรบ้ามาพอทรกรรม
ความรักจักปรานีหามีไม่
ความรักมักผลักไสใจร้องร่ำ
ให้ไปตามความรักที่ชักนำ
ให้ยอมทำตามรักที่ชักพา
หัวใจเคยทะนงว่าองอาจ
หัวใจพลาดศรตรึงจึงสิ้นท่า
อยากจะลืมคนหนึ่งที่ตรึงตรา
อยากอำลาคนหนึ่งที่ตรึงใจ
หลงคำหวานกานท์กลอนจนซ่อนยิ้ม
หลงคำนิ่มนุ่มนวลชวนหวั่นไหว
ชังคารมคมคายมีหลายนัย
ชวนคิดไกลไยวจีมีหลายแนว
แต่ความคิดขุ่นใจยังไม่เกิด
แต่ความฝันบรรเจิดเกิดแน่แน่ว
ลบรอยร่องหมองหม่นจนสิ้นแวว
หายหมดแล้วทะนงตนจนสิ้นลาย