ทุกสิ่งสุดแสนดีที่มีให้
ยังเก็บไว้ย้อนนึกระลึกเสมอ
ยังคุ้นคุ้นอุ่นเอยคล้ายเคยเจอ
ตอนละเมอเจอกันในฝันดี
อุ่นไอไมตรีจิตสนิทสนม
ที่ห้อมห่มละมุนอุ่นเต็มที่
อุ่นความคิดชิดใกล้ที่ให้ฟรี
ยามนาทีเสียหลักได้พักพิง
อุ่นไออ้อมแขนอันฝันประคอง
เมื่อคราวท่องโลกฝันนั้นอย่างยิ่ง
อุปถัมภ์ค้ำจุนอบอุ่นจริง
ให้ทุกสิ่งที่ขอไม่รอทวง
อุ่นความเอาใจใส่จนใจอิ่ม
แอบอมยิ้มอายอายได้บางช่วง
อุ่นเอมอิ่มทุกหนกับผลพวง
ของการล่วงรู้ในหัวใจกัน
อุ่นยามแวบแอบถนอมออมรู้สึก
มิให้นึกฉงนจนใจหวั่น
อุ่นถ้อยคำที่ย้ำว่าสำคัญ
อุ่นกับความมุ่งมั่นจะบันดาล
คนเขียนกลอนอ่อนซ้อมให้ยอมเขียน
หยุดทำเนียนแถไถไม่เอาถ่าน
กลับตัวตนจนเฝ้าเอาการ (เอา) งาน
เปรียบสายป่านตึงตึงดึงว่าวลอย
อุ่นอาบใจในถ้อยร้อยปลอบปลุก
ให้รีบลุกเดินต่อห้ามท้อถอย
จนต้องเร่งรีบจ้ำเลิกสำออย
อุ่นยามคอยถามทวงอย่างห่วงใย
( อุ่นถ้อยมธุรสในบทกลอน
เป็นลำนำอำนวยพรตอนเยี่ยมไข้
อุ่นพร้อมหอมระรินกลิ่นดอกไม้
อุ่นที่ให้ความหวังกำลังใจ )
อันเป็นความอบอุ่นทรงคุณค่า
ยามถวิลจินตนาครั้งคราไหน
ยังคงความรู้สึกนึกอุ่นไอ
เหมือนอยู่ในอ้อมอุ่นอันคุ้นเคย
1650
17
6
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
