หยาดน้ำค้างพร่างพรายเดือนหงายเด่นแสงจันทร์เปล่งทอดเงาเหล่าพฤกษาฟังน้ำเสียงเรไรหริ่งร้องมาบอกเวลาเลยลับควรหลับนอนจะหลับลงอย่างไรเมื่อใจคิดเพราะดวงจิตผูกพันขวัญสมรราตรีนี้เหว่ว้าพี่อาวรณ์สุดร้าวรอนปั่นป่วนจึงครวญมาหากเดือนรับรู้ความที่ขมขื่นโปรดหยุดคืนคอยเธอพร่ำเพ้อหาแต่เดือนเอ๋ยเดือนดับลอยลับตาดั่งน้องยาแรมร้างห่างไกลเอย(๖ พฤษภาคม ๒๕๒๙)