มันเป็นมาอย่างไรเกินไขขาน
รู้แต่กาลผ่านพบแล้วลบหาย
ไปกับวันแจ่มจรัสลมพัดพาย
ละอ่อนอายอุ่นอบพฤษภเยือน!
ดอกป็อปปี้มิทันแซมแกมข้าวโพด
นกไม่โดดละคู่ยังอยู่เหมือน
ไข่ของมันมิทันฟักจักคอยเตือน
สุดรางเลือนเอื้อนเอ่ยเผยความใน
แต่ฉันรู้ว่ามันได้ผันผ่าน
ล่วงกับกาลพฤษภาทิวาใส
ทุกสิ่งห้อมหอมหวานล้วนผ่านไป
ทิ้งฉันให้ แก่ หนาวหมอก ผมดอกเลา
May
I cannot tell you how it was;
But this I know: it came to pass-
Upon a bright and breeze day
When May was young, ah pleasant May!
As yet the poppies were not born
Between the blades of tender corn;
The last eggs had not hatched as yet,
Nor any bird forgone its mate.
I cannot tell you what it was;
But this I know: it did but pass.
It passed away with sunny May,
With all sweet things it passed away,
And left me old, and cold, and grey.
(Christina Rossetti, 20 November 1855, 5 Dec. 1830 – 29 Dec. 1894)