... คนไกลไกลหายหน้าไม่หาสู่ อาจมิรู้สึกเหงาเศร้าเหลือหลาย คนใกล้ใกล้ลาไกลให้เดียวดาย ใจมันหายหวงห่วงพ่วงเข้ามา กลัวทุกข์ร้อนนอนไม่หลับนับลูกแกะ กลัวเยอะแยะสารพัดซัดโถมถา กลัวห่างเหินหัวใจเมื่อไกลตา กลัวลืมว่าเคยอยู่ใกล้ใครบางคน คนไกลไกลหายหน้าไม่หาสู่ อาจรับรู้ข่าวสารนานนานหน คนใกล้ใกล้พอไกลใจทุกข์ทน คิดถึงล้นข้นคลั่กมักปริ่มใจ...
10 พฤษภาคม 2545 14:20 น. - comment id 48726
แหม... มีทั้งคนใกล้และคนไกล คนไกลไปคนใกล้อยู่ยังยิ้มออก คนไกลอยู่คนใกล้หายใจมันช๊อค เหมือนหายใจไม่ออกบอกไม่ถูก คนไกลไกลไปไหนก็ไม่ห่วง คนเคยควงทุกวันมันพันผูก กายเคยใกล้ใจเคยเคียงเพียงดั่งลูก เคยร่วมปลูกต้นรักร่วมรินรด คนไกลกายหากแต่ใจกลับใฝ่ถึง คอยคำนึงรำพึงเศร้าเฝ้าเก็บกด เธอไม่แคร์แหมมันช่างรันทด เลือดสดสดทะลักลิ่มปริ่มหัวใจ...
10 พฤษภาคม 2545 16:39 น. - comment id 48740
กลัวทุกข์ร้อนนอนไม่หลับนับลูกแกะ โอ้ว....พระเจ้า ผมชอบท่อนนี้จัง
10 พฤษภาคม 2545 20:17 น. - comment id 48790
.... น่าสงสารคนไกลไกลใจรันทด เลือดสดสดทะลักไหลใครรู้บ้าง ถ้าสนใจผีเสื้อปีกบางบาง คงจะไม่อ้างว้างร้างคนเคียง : P .....
10 พฤษภาคม 2545 21:19 น. - comment id 48795
(^___^)
11 พฤษภาคม 2545 12:19 น. - comment id 48863
จริงจริงหรือ จริงหรือ หือผีเสื้อ? คนไกลเบื่อ หญิงลวงหลอก บอกส่งเสียง ถ้าสนใจ จาวตาล จะขานเอียง มามองเมียง เคียงใจ คนไกลหรือ?