ทอดสายตาหาความหมายในสายฝน
จากเช้าจนบ่ายสิ้นยังรินหลั่ง
ใครจะบ่นใครจะด่าว่าชิงชัง
ฝนคงยังพรมพรำฉ่ำพื้นดิน
ฤดูร้อนฝนมาน่าประหลาด
ธรรมชาติเรรวนควรถวิล
ฤดูฝนเยี่ยมกรายสายฝนริน
สรรพสิ่งทั้งสิ้นควรยินดี
ถ้าจะลองตรองตรึกให้ลึกล้ำ
ฝนพรมพรำนั่นหรือคือหน้าที่
ซึ่งสมควรมวลชนบนปฐพี
มิเลี่ยงหนีหน้าที่ตนดังฝนพรำ
แต่น้ำฝนเจิ่งค้างในบางแห่ง
ขังเป็นแอ่งในถนนคนเหยียบย่ำ
อาจต้องพบความรุนแรงแห่งน้ำคำ
ฝนระยำ! เดินลำบากยากจริงจริง
เพราะเป็นฝนในที่มิต้องการ
ก็เปรียบปานสิ่งที่มีค่ายิ่ง
ต้องอยู่บนพื้นฐานการอ้างอิง
เป็นสิ่งให้คุณขลังต่อสังคม
อันคนเราจะดีมีคุณค่า
ขึ้นอยู่กับเวลาความเหมาะสม
ไม่ควรเหมือนฝนแห่งแอ่งขี้ตม
แต่ควรเป็นฝนพรมตามฤดู