กาลเวลา ความห่างไกล หัวใจ และความรัก

dokkoon

กาดาษ 
กับกาลเวลาที่ล่วงเลยผ่านไป..ช้าช้า
เธอจะรู้บ้างไหมว่า..มีใครคนหนึ่งแอบเหงา
ยังคงรอเธออยู่ตรงนี้..ที่ที่เคยมีแต่คำว่า..เรา
ถึงมันจะเป็นเพียงภาพวันเก่าเก่า..ที่ทำให้เหงาใจ
กับความไกลห่าง..
เธอจะรู้สึกอ้างว้าง..เดียวดายบ้างไหม
ส่วนฉันคนนี้..มีแต่ความเหว่ว้าในใจ
อาจเป็นเพราะกลัวว่าความห่างไกล..จะทำให้ใจเธอเปลี่ยนแปลง
กับหัวใจที่ฉันมอบให้ไว้..
มันเป็นความรู้สึกจริงจริง จากใจ..ไม่เคยเสแสร้ง
ความรัก ความผูกพัน ที่มีให้กัน..ไม่ใช่การแสดง
ถึงวันนี้หัวใจจะอ่อนแรง..แต่ก็ไม่ได้แกล้งรักเธอ
กับความรักของเราในวันก่อน
ยังมีความห่วงหา..อาทรอยู่เสมอ
ถึงเวลาจะผ่าน..เนิ่นนานเพียงใด ที่ไม่ได้พบเจอ
แต่ความรู้สึกจะคงเดิมอยู่เสมอ..ว่าฉันจะรักเธอไม่มีวันเปลี่ยนใจ
 
dokkoon
ระยะทางกับกาลเวลา
ไม่อาจทำให้เสน่หามอดได้
ด้วยความรักที่มีในหัวใจ
ไม่มีทางหวั่นไหวแม้นต้องไกลและนมนาน
แม้ต้องเหงา
แต่เราก็เข้าใจกันในทุกด้าน
ต่างรับรู้จิตใจของกันทุกวันผันผ่าน
แม้บางครั้งอาจทรมานปานขาดใจ
มั่นใจได้นะที่รัก
หัวใจภักดิ์สมัครจิตไม่คิดเผลอไผล
รักเธออย่างไรไม่เคยเลยเปลี่ยนไป
แม้ตัวห่างไกลแต่ใจใกล้ชิดเธอ
กับความรักของเราแต่เก่าก่อน
หากมองย้อนกลับไปสุขใจเสมอ
แม้มิได้อยู่ในวงแขนของกันฉันและเธอ
แต่ภาพในใจย้ำเตือนเสมอ.....ฉันรักเธอ....ตลอดไป