ณคืนนี้ มีดาว สกาวฟ้า เมื่อจันทรา หลบเร้น มิเห็นแสง กกอ้อลู่ หวิดล้ม เพราะลมแรง ฤดูแห่ง คิมหันต์ นั้นเริ่มกราย
อบไอดิน กลิ่นฟาง ที่ข้างบ้าน ดอกคูณบาน เห็นก่อน เมื่อตอนสาย พอลมพลิ้ว ลิ่วผ่อน พอร้อนคลาย ฟังที่ปลาย นาแว่ว เสียงแผ่วครวญ
เหลงขลุ่ยผิว ลิ่วมา เมื่อฟ้ามิด ช่างจับจิต จับใจ จนไห้หวน คิดเมื่อยัง ครั้งอยู่ คู่กับนวล ใจปั่นป่วน กังวล สับสนจริง