เมื่อเธอผมสีเทาเฒ่าชรา : When you are old and grey

Prayad

เมื่อชราผมสีเทานั่งเหงางก
สัปหงกผิงไฟใคร่คิดหวน
จึงค่อยอ่านผ่านคำถ้อยสำนวน
แหละทบทวนฝันละมัยผ่านนัยน์ตา

หลากหลายรักกี่หนเคยยลเยี่ยม
ทั้งแท้เทียมสนเท่ห์เสน่หา
แต่ชายหนึ่งซึ้งดวงจินต์รักวิญญา
รักน้ำตาโศกศัลย์เธอผันแปร

เขานั่งนอบยอบเข่าข้างเตาร้อน
บ่นขอดค่อนอกหักสูญรักแน่
มุ่งสู่เขาขุนเขื่อนมิเชือนแช
หน้าผู้แพ้ซ่อนหลบซบหมู่ดาว

When you are old and grey

When you are old and grey and full of sleep,
And nodding by the fire, take down this book,
And slowly read, and dream of the soft look
Your eyes had once, and of their shadows deep;

How many loved your moments of glad grace,
And loved your beauty with love false or true,
But one man loved the pilgrim soul in you,
And loved the sorrows of your changing face;
And bending down beside the glowing bars,
Murmur, a little sadly, how Love fled
And paced upon the mountains overhead
And hid his face amid a crowd of stars.
(W.B. Yeats)