คนคนหนึ่งซึ่งอยู่ไกลไม่เห็นหน้า
อักษราพาชิดสนิทใกล้
จนบางทีเหมือนผู้ที่รู้ใจ
คอยอาทรห่วงใยเข้าใจกัน
เริ่มตั้งแต่ในวันฉันหัดเขียน
เมื่อแรกเรียนเขียนก่อนกลอนสั้นสั้น
ได้รับความเมตตาน่าอัศจรรย์
เฝ้ากวดขันอวยพรสั่งสอนมา
แม้ไม่เคยพบหน้าศรัทธาเกิด
เธอคือผู้ประเสริฐเลิศล้ำค่า
เธอคือครูผู้อุทิศวิทยา
ผู้ให้ความกรุณามานานวัน
ถามตัวเองเสมอรักเธอไหม
รักเต็มทุกห้องในหัวใจฉัน
ยามคิดถึงทุกครั้งยังผูกพัน
"รู้สึกดี" ที่ให้กันนั้นล้ำเลอ
ไม่มีหยิ่งยโสศิโรราบ
ก้มลงกราบด้วยใจไปเสมอ
แม้สัมพันธ์นั้นล่วงเลยไม่เคยเจอ
แต่ชื่อเธอยังสลักปักฤดี
ในฐานะคุณครูผู้ประสิทธิ์
ให้ลิขิตกานท์กลอนอักษรศรี
เสริมให้สู้พากเพียรเขียนบทกวี
คืออาจารย์สุรีย์ พันเจริญ
1392
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
