แล้วมันก็เป็นได้แค่ฝันลมๆแล้งๆ เพราะมันคือการแสดงที่เธอเสแสร้งในวันเหงา ฉันเองที่ผิด..หลงยึดติดจนมัวเมา มองไม่ออกว่าระหว่างเรา..มันไม่มีทาง แค่มีเธออยู่ใกล้ก็ไหวหวั่น แค่ความสัมพันธ์ที่เธอให้กันอยู่บ้าง ก็อ่อนไหวสับสนจนหลงทาง เคลิ้มไปกับสิ่งต่างๆ..ที่เธอสร้างขึ้นมา สุดท้ายที่ต้องเจอคือต้องเจ็บ ได้แต่เก็บเป็นความทรงจำล้ำค่า เรื่องราวบางสิ่ง..มันไม่มีทางเป็นจริงขึ้นมา หมาวัดกับดอกฟ้า..คือนิยายน้ำเน่า..เท่านั้นจริง
8 กรกฎาคม 2544 14:45 น. - comment id 4739
เพราะดีจ๊ะ....ตะวัน
8 กรกฎาคม 2544 21:13 น. - comment id 4745
โห ขนาดนั้นเลยนะคะ มายาว่า นิยายน้ำเน่าบางทีก้อมาจากชีวิตจริงๆของคนเรานี่ล่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
8 กรกฎาคม 2544 22:05 น. - comment id 4754
เพราะค่ะ เป็นลีลาเฉพาะตัว มีเสน่ห์ และคำก็มีชีวิต มีอารมณ์มากทีเดียวค่ะ
9 กรกฎาคม 2544 00:46 น. - comment id 4760
เพราะมากเลยค่ะ
9 กรกฎาคม 2544 07:15 น. - comment id 4779
ชอบ มาก ๆๆๆๆๆๆๆ
9 กรกฎาคม 2544 09:39 น. - comment id 4786
เพราะน่ะคร๊าบ เป็นนิยายที่เกิดขึ้นกับคนหลายคนรวมทั้งผมด้วย ^o^ เป็นกำลังใจให้อีกคนน่ะครับ