เทอสร้างกรอบหัวใจเทอกำหนด กรอบคือกฏบังคับจิตคิดนั้นหนา ดังกรงแกร่งท่ามกลางสายธารา แต่กายามิสัมผัสความชุ่มเย็น อันทุกข์สุขนั้นคงมีเหตุผลอยู่ สุขที่รู้ทุกข์ที่คิดดังจิตสรรค์ สรรพสิ่งไร้ซึ่งกรอบกีดกัน หากเธอลองสัมผัสมันด้วยวิญญาณ แม้นอกกรอบก็อาศัยใจสัมผัส ความอึดอัดนั้นย่อมมีทุกแห่งหน สุขหรือทุกข์นั้นกำหนดที่ใจตน มิใช่ยลความสุขในกรอบใจ วัฏจักร กฎเกณฑ์ ของชีวิต บ้างถูกผิด บ้างยิ้ม บ้างหม่นหมอง เมื่อผ่านทุกข์ย่อมเห็นสุขตามคันลอง ใยทนหมองในกรอบของจิตใจ!!