ช่วยหนูด้วย

Parinya

   คนชอบสร้างนิยายบนชายหาด
ถือโอกาสกินลมชมยามบ่าย
ละอองฝนฝอยฝอยหล่นปรอยปราย
พรมพื้นทรายพรายแดดทอคลอละออง
รำไรไกลลิบลิบฟ้าขลิบน้ำ
เรือดำดำลำน้อยลอยลำล่อง
ลมไล้เรียวเหนี่ยวนำคลื่นลำยอง
เป็นเกลียวฟองล่องสาดทบหาดทราย
แว่วเสียงเพลงทะเลเห่ ซ่า ซ่า
กล่อมน้ำฟ้าชายหาดไม่ขาดหาย
เป็นจังหวะทยอยลอยลมชาย
บ่งความหมายแผ่นดินถิ่นลำเนา
ตะวันบังหลังสนเงาต้นทอด
รายตลอดเรียงร่มห่มหาดเหงา
เป็นช่วงตอนอ่อนแก่คล้ายแรเงา
สีเทาเทาระบายลายเข้มจาง
ต้นมะพร้าวเรียงแถวหลังแนวสน
ระหว่างต้นจนแถวมีแนวห่าง
บ้านหนึ่งหลังตั้งซุ่มตะคุ่มราง
อยู่ท่ามกลางหว่างพงดงมะพร้าว
บ้านที่เคย "เล่นเล่น" อย่างเป็นสุข
ที่เคยปลุกความฝันวันเริ่มสาว
ที่ปลุกจิตคิดไต่ "บันไดดาว"
เขียนเรื่องราว "ลอยคอทรมาน"
แถบสีโค้งเหนือน้ำข้ามหาวห้วง
มาตกช่วงกึ่งกลางกั้นทางผ่าน
เหมือนนิยายอิทธิฤทธิ์พิสดาร
ใจสั่นปานจะหลุด ...หยุดก้าวปั๊บ
แนวโค้งรุ้งพุ่งลงอยู่ตรงหน้า
กลัวรุ้งดูดขึ้นฟ้าไม่กล้าขยับ
ตกใจกลัวร้องจ้า แม่มารับ
รุ้งลี้ลับ เด็กงี่เง่าไม่เข้าใจ .
comments powered by Disqus
  Parinya

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน