คนชอบสร้างนิยายบนชายหาดถือโอกาสกินลมชมยามบ่าย
ละอองฝนฝอยฝอยหล่นปรอยปราย
พรมพื้นทรายพรายแดดทอคลอละออง
รำไรไกลลิบลิบฟ้าขลิบน้ำ
เรือดำดำลำน้อยลอยลำล่อง
ลมไล้เรียวเหนี่ยวนำคลื่นลำยอง
เป็นเกลียวฟองล่องสาดทบหาดทราย
แว่วเสียงเพลงทะเลเห่ ซ่า ซ่า
กล่อมน้ำฟ้าชายหาดไม่ขาดหาย
เป็นจังหวะทยอยลอยลมชาย
บ่งความหมายแผ่นดินถิ่นลำเนา
ตะวันบังหลังสนเงาต้นทอด
รายตลอดเรียงร่มห่มหาดเหงา
เป็นช่วงตอนอ่อนแก่คล้ายแรเงา
สีเทาเทาระบายลายเข้มจาง
ต้นมะพร้าวเรียงแถวหลังแนวสน
ระหว่างต้นจนแถวมีแนวห่าง
บ้านหนึ่งหลังตั้งซุ่มตะคุ่มราง
อยู่ท่ามกลางหว่างพงดงมะพร้าว
บ้านที่เคย "เล่นเล่น" อย่างเป็นสุข
ที่เคยปลุกความฝันวันเริ่มสาว
ที่ปลุกจิตคิดไต่ "บันไดดาว"
เขียนเรื่องราว "ลอยคอทรมาน"
แถบสีโค้งเหนือน้ำข้ามหาวห้วง
มาตกช่วงกึ่งกลางกั้นทางผ่าน
เหมือนนิยายอิทธิฤทธิ์พิสดาร
ใจสั่นปานจะหลุด ...หยุดก้าวปั๊บ
แนวโค้งรุ้งพุ่งลงอยู่ตรงหน้า
กลัวรุ้งดูดขึ้นฟ้าไม่กล้าขยับ
ตกใจกลัวร้องจ้า แม่มารับ
รุ้งลี้ลับ เด็กงี่เง่าไม่เข้าใจ
.