เหมือนเรือนร่างว่างเปล่าเขาไม่เห็นเหมือนกลายเป็นอากาศขาดคุณค่า
เหมือนไม่มีความหมายในสายตา
ยามจะไปไม่ลามาไม่ทัก
ยังไม่มีทางออกนอกจากเจ็บ
แล้วกลืนเก็บอย่างอดทนจนกระอัก
สะอื้นไห้ในฝันวันหนักนัก
จนเกินกักเกินเก็บเจ็บทุรน
เจ็บครั้งที่เท่าไรจำไม่ได้
หรือร้องไห้เสียน้ำตามากี่หน
ไม่ว่างเว้นเล่นบทผู้อดทน
แต่หัวใจปี้ป่นทุรนทุราย
ถึงจะเจ็บกี่ครั้งยังเจ็บอีก
ไม่เคยหลีกหลบแม้ชั่วแผลหาย
รู้แต่ว่าจะทนจนตัวตาย
โดยไม่หมายสายตาที่ปรานี
เหมือนยืนเป็นเป้านิ่งให้ยิงเล่น
ไม่หลบเร้นเว้นวรรคสักวันวี่
เจ็บก็ร้องโอดโอย...โวยบางที
จนหลายปีผ่านไปใจยับเยิน
เจ็บเสียให้สาใจในชาตินี้
จะเป็นผีก่อนแก่แต่เนิ่นเนิ่น
จะได้จบความหลังที่บังเอิญ
หลงมาเดินร่วมทางอย่างโง่งม
1390
6
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
