เราเป็นคนใช้ชีวิตติดขอบอ่าว จึงหลายคราวหลายคราพายุถล่ม
บางขณะ ผจญ ฝน คลื่น ลม
หัวใจจมหล่มทรายทุรายทุรน
ยามลมแรงจริงจริงต้องทิ้งบ้าน
นั่งสะท้านกับทรายกลางสายฝน
กอดต้นไม้ต้นเตี้ยเรี่ยหัวตน
เป็นกันชนกันผล็อยลอยตามลม
พยายามไม่ใกล้ต้นไม้ใหญ่
มันล้มไวเวลาพายุขย่ม
บ้านก็อาจพังยับทับเราจม
อยู่กลางลมกลางฝนพ้นอันตราย
หลังพายุสงบพบเสมอ
คือน้ำเอ่อไหลหลากจากหลายสาย
เพียงชั่วยามน้ำท่วมหัวทั้งวัวควาย
คนมากมายติดเกาะเพราะจำเป็น
ถ้าหนีได้มีใครจะไม่หนี
แต่บางทีหมดทางอย่างที่เห็น
ถึงติดแจแช่น้ำใช่ฉ่ำเย็น
ล้วนยากเข็ญเกินคำจะจำนรรจ์
เมื่อมีภัยทุกครั้งหวังเพียงอยู่
และจะสู้ต่อไปอย่างไม่หวั่น
บ้านจะพังสวนล่มจมช่างมัน
ได้อยู่กันพร้อมหน้าถือว่าดี
ทางจะถึงซึ่งหวังยังน้อยนิด
ยามชีวิตตายกับอยู่นั้นสูสี
หมู หมา ไก่ ตะกายว่ายวารี
สัตว์ยังมีโอกาสอาจลอยคอ
เราว่ายน้ำไม่เป็นเช่นหมูไก่
จะพาตนพ้นภัยอย่างไรหนอ
จึงประดังกังวลทุรนรอ
กว่าสัตว์ที่ลอยคอ ทรมาน
ใจระรัวตัวสั่นด้วยหวั่นหวาด
ไม่สามารถพาตนให้พ้นผ่าน
ทักษะยังติดลบอ่อนประสบการณ์
และขาดสัญชาตญาณการช่วยตน
1417
9
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
