ทอดกายลงหนุนหมอนตอนตีหนึ่งวูบคิดถึงความหลังครั้งเก่าเก่า
ย้อนคืนช่วงล่วงเลยเคยมีเรา
คุยเบาเบาอย่างผู้รู้จักใจ
เอื้ออาทรอ่อนโยนและโอนอ่อน
กล่อมให้นอนอย่างอดทนจนหลับใหล
แต่ค่ำคืนวันนี้ไม่มีใคร
จะนอนหลับอย่างไรฉันใดดี
แม้ว่าที่ข้างข้างจะว่างเปล่า
ภาพเก่าเก่าความเคยชินกลิ่นกายพี่
ไออุ่นอุ่นกอดเกยอันเคยมี
ความทรงจำเหล่านี้ไม่มีจาง
เพราะเป็นพรอ่อนหวานที่ขานขับ
ให้นอนหลับนานจนชนสว่าง
ให้ตอนตื่นชื่นฉ่ำราวน้ำค้าง
ให้รู้สึกโลกกว้างช่างสวยงาม
คืนนี้อยู่ดายเดียวเปลี่ยวและเหงา
ภาพเก่าเก่าขับขานยังหวานหวาม
ใจยังอยากละเมอเผลอไผลตาม
ช่วงงดงามยามมีพี่ให้พร
จะฝันว่านอนหลับกับอกอุ่น
และนอนหนุนท่อนแขนแทนหนุนหมอน
ทั้งยังมีตัวพี่เป็นที่นอน
เพื่อเป็นพรที่พา....นิทรารมณ์