ชาวนาอาลัย

๏ “หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน” ยินนั่น หนอรู้กันทุกกาลมานานสมัย ว่าเหล่าเขาปลูกข้าวชาวนาไทย ซึ่งยากไร้จนเรียง..ทุกข์เคียงระทม ๏ แต่!!เหมือนฟ้ามาโปรดโขดทุ่งขอน นางงามฟ้อนในฝันหอมสวรรค์ห่ม รัฐรับจำนำข้าวทุกเมล็ดคม ราคาสมจึงสาน..เริ่มงานฉะนี้ ๏ ลงมือไถนาทำหว่านดำกล้า คราแตกกอรวงแก้วตามแนววิถี อิ่มยิ้มเอมเปรมหวานปานชีวี เหลือกลบหนี้โขนั่น..รอวันละมุน ๏ เช้าสำราญลานขายจำนำข้าว เหมือนเรื่องราวเน่ารินกลิ่นวิบัติกรุ่น เงินหมดนั่นรันทดรัฐขาดทุน บอก “อย่าวุ่นเก็บไว้..นี่ใบประทวน” ๏ สี่เดือนผ่านเทียวผัดหน่วงรัฐเหนี่ยว ชักดาบเบี้ยวแสร้งบิดทำผิดกระสวน หนี้นอกระบบทบต้นผูกโซ่ตรวน บางคนร่วนเลิกรอ..แขวนคอตาย ๏ “เอาใบประทวนคืนไป” ไม่มีค่า “เอาข้าวกูคืนมา” คือที่หมาย เล่นโกงกินสิ้นครอกไม่ยอมคาย กินลืมอายแม้นโอ้!!..โลกันตร์นรก ๚ะ๛ คอนพูทน