โลกไม่สวย

๑. เมื่อเธอตื่นรับอรุณลมกรุ่นหอม

ดอกพะยอมโชยฟุ้งครารุ่งสาง เห็นโค้งคุ้งรุ้งพรายเป็นรายทาง เศษน้ำค้างค้างหล่นบนช่อใบ ... ๒. ก็แค่ฉากละครตอนพลบค่ำ ที่ฉายซ้ำฉายซากเปลี่ยนฉากใหม่ กล่อมเธอหลงระเริงกลางเพลิงไฟ จนเข้าใจ...ว่าโลกสวย...รวยความดี ... ๓. ละครจบหลังฉากมากปัญหา ทั้งกร่นด่าว่าร้ายจ้องป้ายสี โดนเหยียบหัวแทงข้างหลังเป็นบางที เลื่อยเก้าอี้ขี้ประจานคืองานประจำ ... ๔. จึงตระหนัก "ความจริง" สิ่งบังเกิด ไม่เลอเลิศดังนิยายฉายตอนค่ำ จงเรียนรู้สู้โลกอันโศกนำ ด้วยความ "อึด" และถ้อยคำ "กำลังใจ" ... ๕. หลับเถิดนะน้องยาอย่าเศร้าหมอง คืนฟ้าครองจันทร์กระจ่างดาวพร่างใส ณ ความฝันพริ้มเพรายามเยาว์วัย เก็บแรงไว้...สู้ต่อ...อย่าท้อเลย ด้วยความหวังดี เกรียงไกร รอบรู้ (เช่นรวีโชติ/ก.ประแสร์ ศิษยาพร)