เสียงไม้เสียดเบียดอากาศฟาดที่ก้น
ท่ามกลางผู้ท่ามกลางคนมิตรสหาย
อันฉันนี้เจ็บแค้นใจและกาย
ช่างน่าเบื่อน่าหน่ายใช้กำลัง
ฉันเกลียดครูผู้ดุด่าแลว่ากล่าว
รักครูเจ้าที่ใจดีไม่ขึงขัง
ฉันเกลียดครูผู้จ้ำจี้สุดกำลัง
รักเพียงครูที่จีรังด้วยใจดี
ยามโดนเฆี่ยนก็มิเพียรยอมรับโทษ
ยังความโกรธโมหาให้อึงมี่
ทั้งนินทาว่าลับหลังด้วยพาที
ขึ้นไอ้อีมีฉายาเฮฮากัน
ยามเติบโตเติบใหญ่มีการกิจ
มีพินิจพิจารย์สมานฉันท์
เป็นคณิตอ่านเขียนคิดวิจารณ์
เพราะไม้เรียวคณาจารย์จ้ำจี้มา
มีอาชีพมีรถแลมีบ้าน
เลี้ยงพ่อแม่อุปการสุขทั่วหน้า
เพราะครูบาอาจารย์ให้วิชชา
เป็นเครื่องหาเลี้ยงชีวาให้สุขใจ
หากมิมีไม้เรียวในครานั้น
ก็มิมีตัวฉันในกาลไหน
คงมิมีวิชชาหาเลี้ยงกาย
คงมิวายแดดิ้นสิ้นชีวา
2111
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
