แม้มีฝันอันวิจิตรหากติดฐานวิธีการเปิดประตูไปสู่ฝัน
อาจยกเท้าก้าวย่างเปิดทางตัน
ต้องมีวันอันใกล้ได้ภิรมย์
อาจใช้เพียงสมองมือสองข้าง
สองแขนบ้างกับเหงื่อเพื่อได้สม
โดยสองขาคอยยันคว้าฝันชม
ไม่มีล้มสมหวังได้ดังใจ
แต่ถ้าฝันมโหฬารไร้ฐานราก
แม้สร้างจากฤดีลอยหนีได้
ยิ่งความฝันบรรเจิดเลิศวิไล
ยิ่งลอยไกลไม่หยุดสุดสายตา
ดังไร้เขตไร้ขอบครอบปิดกั้น
จึงเปรียบฝันลอยคว้างกลางเวหา
การเขย่งเก็งกอยสอยดารา
เหมือนเอื้อมคว้าความฝันอันอำไพ
เคยฉลาดเป็นกรดบทจะเขลา
พึ่งมือเปล่าทั้งสองลองคว้าไขว่
เอาขายันหน้าแหงนแขนป่ายไป
มิสนใจ "ข้อจำกัด" ปัจจุบัน
แม้มีแขนเหยียดได้ใช่ถึงหาว
แม้ขายาวกว่าแขนยังแสนสั้น
เท้าเขย่งจนตึงใช่ถึงจันทร์
ยังดึงดันตะกายจนหงายตึง
1787
3
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
