กำลังใจคงมั่นไม่หวั่นไหว
กำลังกายพร้อมสู้ไม่รู้เหนื่อย
ยังหากินอยู่ได้ตามชายเฟือย
สมองเอื่อยหดหู่ไร้คู่กาย
ช่างต่ำต้อยด้อยค่าในชีวิต
พรหมลิขิตเหหันฝันสลาย
มืดแปดด้านหมดทางจะย่างกราย
อยู่เหมือนตายไร้รังจะนั่งนอน
โอ้อนาถวาสนาชะตาตก
ในทรวงอกหวั่นไหวคล้ายสังหรณ์
อนาคตไม่มีความแน่นอน
ต้องลุ่มดอนหมดค่ามิกล้าปอง
ไม่มีสิทธิ์เผยอหน้าสบตาใคร
แม้หัวใจเปี่ยมรักภักดิ์สนอง
จึงเก็บงำจำเลี่ยงเพียงเฝ้ามอง
จะเอาแร่แลกทองไม่สมควร