โลกแห่งความเป็นจริงทิ้งไว้ก่อนเพื่อพักผ่อนในโลกงามแห่งความฝัน
ที่มีแต่ภาพพจน์บทรำพัน
เสพสวรรค์เสน่หาทางอารมณ์
รักให้สุดแสนหวานน้ำตาลพ่าย
เจ็บเจียนตายใต้หมื่นความขื่นขม
เศร้าให้ถึงซมซานปานตรอมตรม
ปล่อยอารมณ์ด้วยภาพแห่งกาพย์กลอน
สร้างความหวังครั้งใหม่ไปเรื่อยเรื่อย
ถ้าไม่เหนื่อยอ่อนเพลียไปเสียก่อน
เสกสมหวังดั่งฝันอันสุนทร
นึกหนาวเย็นเป็นร้อนกลอนอำนวย
นี่คือโลกส่วนตัวมีรั้วรอบ
ถ้าใครชอบเพลิดเพลินเชิญมาช่วย
ร่วมสร้างสรรค์ปั้นคำให้ร่ำรวย
หรือวางมวยกันสักตั้งอย่ารั้งรอ
เมื่อเห็นบทกวีนี้ประกาศ
จับกระดาษปากกาหาดินสอ
เอาเจ็บขมตรมรักมาถักทอ
เพื่อเป็นต่อบนเวที...กวีมวย