ดงดิบลิบแดนด้าว กับคราบคาวความฉาวโฉ่
ถูกหยามเพราะความโง่ ไม่เก้โก๋เหมือนใครคน
ฝังซากความบัดซบ ไม่อยากสบความสับสน
หลีกเร้นเว้นเวียงวน รองอัสสุชลด้วยคนโท
ดาราระยับฟ้า ดูทีท่าหยิ่งยโส
ปลอบใจด้วยธรรมโม ท่องพุทโธ อีโธ่ศพ
ฉันรักใช่ฉันใคร่ แล้วทำไมไม่มาพบ
เชือดเฉือนแล้วเลือนหลบ คนประจบเจ้าสอพลอ
ดงดิบคือป่าช้า อย่าหวนหาอย่ามาง้อ
เหม็นสาบคนมอซอ เชิญลออกลับเวียงวัง
ฉันเขลามัวเมารัก จักเสียศักดิ์ตระกูลหวัง
ยอมช้ำแต่ลำพัง เจ้านั้นยังอีกยาวไกล
ง้างหินเกลี่ยดินกลบ ใต้พิภพ ฉันหลับใหล
เนื้อหนัง ผุพังไป อย่าอาลัยคนไร้ศักดิ์
(๑๔ มกราคม ๒๕๓๐)