นั่งกอดความคิดถึงในคืนหนาว
เหมือนอย่างคืนจะยืนยาวไม่สุดสิ้น
น้ำตาไหล รินประดังหลั่งไหลริน
เจียนท่วมใจที่แหว่งวิ่น ..จะสิ้นใจ
..อยู่ทางนี้หนาวมากอยากให้รู้
ลมไหวกรูใบไม้เกรียวร่วงหล่นไล่
กราวเกรียวกรอบแกร็บ ดังไปไกล
สุดจะรั้งน้ำตาไหว ในอาวรณ์
ทนอยู่เดียวเปลี่ยวเปล่าได้ก็หลายปี
แต่เหงาที่สั่งสม มันเกินซ่อน
มันท่วมท้นล้นผุดสุดบั่นทอน
ซึ่งสะท้อนว่าสุดท้ายจะพ่ายมัน
คงพ่ายพับให้กับหนาวเป็นแน่แท้
คงพ่ายแพ้ให้กับเหงาเป็นแม่นมั่น
เกินกำลังให้ใจรับจับประจัญ
เพราะใจหวั่น มันหมดหวังกำลังใจ
..ส่งจากใจที่ใกล้วายพ่ายความหนาว
ขอส่งข่าวคำสุดท้ายหมายมาให้
มอบด้วยใจหมดทั้งดวงอย่างห่วงใย
แค่ถามว่า ..เธอหนาวไหมดวงใจเอย