แสงสว่างจางเจือเหนือสำนึกโสตรู้สึกสัญญาณชีพบีบในหูในสายตาพร่าเลือนเหมือนไ้ด้ดูระโยงยางพรั่งพรูเลือดน้ำเกลือคลองจักษุปรากฏหมวกสีขาวยิ้มฟันขาวจับประคองมองโอบเอื้อเสียงเสนาะเพราะพริ้งยิ่งชิดเชื้อว่าเหลือเชื่อฟื้นแล้วแจ้วพึมพัมรติแรกแปลกนักมาทักจิตสมองคิดเอมใจให้ชุ่มฉ่ำมีเพียงเธอในสำนึกอันลึกล้ำตรึกฝังจำกระจ่างขึ้นกลางใจฤๅพ้องพานผ่านภพแล้วจบสิ้นแต่ดวงจินต์คงมั่นมิหวั่นไหวใต้สำนึกสดชื่นเหนืออื่นใดบ่วงคล้องใจรัดรึงถึงวิญญาณ
พฤหัส กฤษชยรักษ์ 23 ต.ค. 2556 06:11 น. - ID 147837 
2187
3
2
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
