แบกบุญ
แก้วประภัสสร
พ่อแม่เริ่มแก่ชรา
นับวันเวลา
ถอยหลังจากฝั่งทุกที
เหมือนเรือใช้การนานปี
รอยรั่วต้องมี
แม้อุดก็ทรุดตามกาล
อันบุตรธิดาเหลนหลาน
พาท่านนิพพาน
เปิดประตูเป็นผู้นำทาง
อย่าปล่อยให้เรือเคว้งคว้าง
ลอยลำอัปปาง
โดดเดี่ยวอยู่กลางนที
ถึงรอยจะรั่วมากมี
น้ำจะล้นปรี่
จงขยันหมั่นตักออกไป
จนกว่าวันท่านไม่ไหว
ค่อยปล่อยเรือไกล
ตามกาลและวันเวลา
อันคุณบิดามารดา
ที่เลี้ยงลูกมา
ศิลาว่าหนักยังทน
แบกลูกบนบ่าไม่บ่น
ยากดีมีจน
อุ้มชูเลี้ยงดูจนโต
บุญคุณท่านมีมากโข
ยกมือนโม
ขอลูกกตัญญูรู้คุณ
แบกแม่ก็เหมือนแบกบุญ
สะสมเป็นทุน
ค้ำจุนคุ้มครองป้องภัย
อันความกตัญญูนั้นไซร้
ตกน้ำไม่ไหล
ตกไฟไม่ไหม้แน่นอน
เพราะคำพ่อแม่ให้พร
ทุกบททุกตอน
เหมือนมนต์ติดตัวชั่วกัลป์
มาเถิดนำท่านสู่สวรรค์
อุดรอยรั่วกัน
จวบวันที่ท่านอำลา
๑ แก้วประภัสสร ๑ เสาร์ ๑๙ เดือน ๑๑ ปี ๒๕๕๖
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ